Jezus was slechts een boodschapper,
…en geen godsdienststichter.
Hij was een gezondene om de mensheid te demonstreren hóe we tot die verlossing kunnen komen. Hij was een afzònderlijk rechtstreekse schepping om ons de praktijk te tonen.
Als boodschapper maakt hij de mens bewust van zijn Goddelijke afkomst. Hij liet zien dat er maar één pad is; liet zien dat het om je eigen kruisiging gaat. Hij is een demonstratie komen geven. Demonstreerde hoe we naar Huis kunnen terugkeren.
Hij speelt dus een belangrijke rol; niet door zijn lijden en dood, maar hoé je je kunt verlossen van binnenuit. Met dit besef weet men ook waarom onze vrije wil in actie kan komen. We kunnen zelf kiezen wat we gaan doen, de weg van Jézus volgen of niet. Velen weten echter niet dat we die keuze hebben, waardoor we wel een probleem hebben, maar door deze goddelijke kennis, komen we dat wel te weten! (is gnosis; want die kennis is er alleen gekomen dóór te ontwáken).
De leer van Jezus werd gebracht met de kruisgang, de stoffelijke symboliek van het 'ter kruise' gaan van het ego. De kerkelijke Jezus en de gnostische Jezus hebben dus niet zoveel met elkaar. In beide gevallen wordt Hij als een verlosser gezien, maar Zijn wézen als verlosser en de aard van de verlossing verschillen op essentiële punten.
Jezus deed het vóór, je eigen kruisiging
Je moet jezelf kruisigen. Hij is een demonstratie komen geven tot hoever wij bereid moeten zijn om Zijn pad te volgen. Hij toonde de praktijk hóe we naar Huis kunnen terugkeren.
Hij is dus niet voor ons gestorven;
de kruisiging gaat over het afleggen van ons eigen ego en niet met 'ten hemelontneming'. Jezus speelt hierin een belangrijke rol; niet door zijn lijden en dood, maar hoe je je kunt verlossen van 'binnenuit'. Het is om die reden dan ook niet zinvol om een boodschapper te gaan aanbidden, want dat is vaak ego-gericht, maar die boodschap meer te gaan begrijpen wat de boodschap is, omdat hier wel misverstanden over zijn.
De kerkelijke interpretatie als zou Jezus zich hebben laten kruisigen om onze ‘zonden' te vergeven, laat dus een heel andere uitleg zien. De kruisiging was zeker niet alleen maar een persoonlijke willekeurige gebeurtenis. Het was een sterke vingerwijzing voor de mens die de Goddelijke binding weer wilt herstellen.
Jezus werd als boodschapper speciaal voor dit doel afzonderlijk geschapen en mag daarom terecht ‘de 'Zoon van God’ worden genoemd. De kruisiging van Jezus was dus puur van wat elk mens door moet maken om weer terug te keren naar zijn Volmaakte staat van Goddelijkheid.
Getsemane
Toen Jezus in de tuin van Getsemane was en zei:
'Niet mijn, maar Uw Wil geschiedde',
bedoelde hij, en dit bevat zo veel, dat hij zich hier volledig en onvoorwaardelijk overgaf aan het Goddelijke in zichzelf. Hij deed hiermee niets anders dan Liefde geven aan God, en dat deed hij via zijn gevoelsbron; het hart. Het is, zoals gezegd, de volledige overgave aan het Goddelijke in jezelf. En als je zegt:
'Uw wil geschiedde en niet de mijne',
dan gaat het over die 'niet de mijne'. Dan gaat het over het stoffelijk gebruik van de vrije wil. Het is dan een soort van gebed; een toegeving die je maakt ten opzichte van God: 'Uw wil is het enige dat hoeft te geschieden en ik pas mij daaraan aan'.
Het is de keuze om zich te voegen naar Gods Wil. Wat hierbij helpt is dat we ons onderscheidingsvermogen gaan gebruiken door ons bijvoorbeeld af te vragen: wat is aards en wat is Goddelijk? De vrije wil moet immers afgestemd gaan worden op de Goddelijke wil.
Dat is ook de boodschap van 'water in wijn',
Jezus veranderde water in wijn. Met deze metafoor bedoelde Hij; wijn is immers een edele drank, dat het oude leven ingeruild wordt voor het nieuwe leven; van water naar wijn.
Je gaat je graal gebruiken; je laat de kennis in het hart dalen en je opent de kelk om iets anders binnen te laten komen.
'Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker dan voorbijgaan, doch niet gelijk ik wil, maar gelijk Gij wilt.'
En, zei Hij:
'Mijn Vader, indien deze beker niet kan voorbijgaan, tenzij dat ik die drinke, Uw wil geschiede.'
Dat zoals 'ik wil', houdt de mogelijkheid in, dat de dialectische invloeden alles nog weer zouden kunnen bederven. De uitspraak:
Zo boven, zo beneden'
is dan ook niet zomaar een vaststelling; het drukt de Wil van God uit; zorg ervoor dat wat beneden is, terug wordt zoals wat boven is. Dat is de ware betekenis. Wij moeten er zelf voor zorgen dat het beneden wòrdt, zoals het boven is; met andere woorden, onthecht je van deze dualistische wereld, en ga terug naar Huis.
Het is belangrijk dat deze waarheid ter beschikking gesteld wordt, want 'Gods ontwerp van de totale schepping omvat immers niet het voor de mensheid geheimhouden van Hem zelf en Zijn Weg van Vrijheid', zoals Sri Dava Prakasha dat zo helder aangaf.
En dan verlaat men, in een verdergaand proces, geleidelijk aan, deze aardse natuur hoewel de voeten stevig in deze aarde zullen blijven staan! We gaan beseffen dat we nog wel ín deze wereld zijn, maar niet meer vàn deze wereld.
Men is 'voorbijganger' geworden…
